Co wybrać: badania immunologiczne czy kolejny IVF?

Warto zrobić badania w kierunku zespołu antyfosfolipidowego i trombofilii wrodzonej, ponieważ tylko te dwa schorzenia mają udowodniony wpływ na poronienia. Niemniej jednak zaleca się je zazwyczaj po trzech następujących po sobie poronieniach. A postępowanie jest takie samo - podawanie leków przeciwkrzepliwych po transferze. Jeśli więc czas i finanse nie pozwalają Pani na rozszerzenie diagnostyki, lepiej podejść do zabiegu in vitro i profilaktycznie brać wspomniane leki, tym bardziej, że stosuje się je również trochę eksperymentalnie w niewyjaśnionych przypadkach poronień i nieudanych zabiegach in vitro. Inne badania immunologiczne, mimo że wspomniano o nich w rekomendacjach Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, nie są zalecane: „Czynniki alloimmunologiczne. Kobietom, które doświadczyły kilku, tzn. czterech i więcej następujących po sobie poronień o niewyjaśnionej etiologii, można zaproponować wykonywanie następujących badań: test limfocytotoksyczny; ocena odsetkowej zawartości subpopulacji limfocytów, w tym komórek NK; ocena antygenów HLA klasy I i II u obojga partnerów; a w przypadku ich nieprawidłowych wyników - rozważyć immunoterapię. Należy jednak przedstawić pacjentce aktualne trendy, które nie potwierdzają skuteczności tego rodzaju leczenia. Przegląd 18 randomizowanych badań z grupą kontrolną wykazał, że stosowanie różnych form immunoterapii włącznie z immunizacją limfocytami dawcy lub partnera i dożylnym stosowaniem immunoglobulin u kobiet z niewyjaśnionymi nawracającymi poronieniami nie zapobiega w sposób istotny kolejnym poronieniom. Co więcej pojawiają się głosy, że immunoterapia nie powinna być dłużej oferowana kobietom z niewyjaśnionymi poronieniami nawracającymi, a rutynowe testy dla HLA i przeciwciał przeciwojcowskich powinny być zarzucone.” Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie wybranych patologii wczesnej ciąży oraz postępowania w ciąży po zapłodnieniu in vitro. Rok 2004.

Embriolog nOvum