Czy po nieudanym ICSI dobrze jest zrobić badanie ANA?

Diagnostyka i terapia immunologiczna nie jest rekomendowana przy nawracających niepowodzeniach w implantacji (zagnieżdżaniu zarodków) ani przez Polskie Towarzystwo Medycyny Rozrodu, ani przez Sekcję Płodności i Niepłodności Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego, nie ma bowiem ewidentnych dowodów medycznych na to, że takie działania zwiększają szansę na ciążę w kolejnych próbachin vitro. W piśmiennictwie istnieją doniesienia o częstszym występowaniu autoprzeciwciał u niepłodnych kobiet,ale interpretacja tego zjawiska jest niejednoznaczna – występowanie przeciwciał przeciwjądrowych (ANA) odnotowuje się nieraz u zdrowych ludzi bez objawów choroby autoimmunologicznej. W przypadkach niepowodzeń w implantacji (zagnieżdżenie zarodka) po zabieguin vitrostwierdzenie podwyższonego poziomu autoprzeciwciał bez innych objawów jest niejednoznaczne, a co za tym idzie - próby leczenia tego stanu są kontrowersyjne i nie znajdują ewidentnego uzasadnienia medycznego.

Zgodnie z doniesieniami naukowymi, a także naszym długoletnim doświadczeniem nie ma różnic dotyczących jakości komórek jajowych oraz powstałych zarodków w protokole długim i krótkim. Zauważalne są natomiast nieznaczne różnice na korzyść długiego protokołu, jeżeli chodzi o szansę na ciążę, co jest najprawdopodobniej związane z lepszą synchronizacją przygotowania śluzówki macicy i rozwoju zarodka w momencie implantacji. Wybór protokołu stymulacji jest uzależniony jednak od wielu czynników (wieku, rezerwy jajnikowej, dotychczasowej reakcji na próby stymulacji, zagrożenia zespołem przestymulowania itd.). Lekarz, który zna swoją pacjentkę, jest w stanie najlepiej ocenić, który protokół będzie w danej sytuacji najskuteczniejszy.

Embriolog nOvum