Jaki wpływ na zdrowie mają hormony stosowane do stymulacji?

Przed zabiegiem in vitro do stymulacji owulacji stosuje się zastrzyki hormonalne, tzw. gonadotropiny. Stosuje się je w różnych tzw. protokołach stymulacji wraz z dodatkowymi lekami, które „wyłączają” nadzór przysadki nad jajnikami i ułatwiają synchroniczną stymulację wielu pęcherzyków jajnikowych; są to tzw. agoniści lub antagoniści hormonów podwzgórzowych.

Stymulacja hormonalna do in vitro niesie za sobą właściwie jedno zagrożenie, które zdarza się w 0,5 - 2% przypadków – zespół przestymulowania jajników (OHSS, ang. ovarian hiperstimulatiom syndrome). Może on wystąpić bezpośrednio po stymulacji, w kilka dni po podaniu hormonu HCG do wyzwolenia owulacji lub po zajściu w ciążę (która jest źródłem naturalnego hormonu HCG). Charakteryzuje się powiększeniem jajników, tworzeniem torbieli w jajnikach, czasem może dojść do przesiąkania płynu do brzucha (wodobrzusze), jeszcze rzadziej do powikłań zakrzepowo – zatorowych. Zespół ten mija natychmiast wraz z przyjściem miesiączki, jeśli próba in vitro się nie powiodła, w przypadku ciąży może trwać dłużej, nawet kilka tygodni, dopóki organizm nie znajdzie nowej równowagi. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja, przetaczanie płynów dożylnie, podawanie leków przeciwkrzepliwych. Ważne jest, aby lekarz przeprowadzający stymulację odpowiednio wcześnie przewidział wystąpienie takiego powikłania i starał się mu zapobiec, przerywając stymulację albo nie dopuszczając do ciąży, czyli mrożąc wszystkie uzyskane zarodki, które można podać już w następnym naturalnym cyklu bez żadnych zagrożeń. Od niedawna stosuje się dodatkowe leki, które mogą złagodzić przebieg zespołu. Zespół przestymulowania dotyka częściej pacjentki z policystycznymi jajnikami, czyli takimi, w których budowie można dostrzec nadmiar drobnych pęcherzyków. Dotychczas nie stwierdzono udowodnionego odległego wpływu stymulacji hormonalnej na organizm pacjentek, choć cały czas trwają na ten temat badania.

Embriolog nOvum