Nierównomierny wzrost pęcherzyków w trakcie stymulacji – czy to jest przyczyną niepowodzenia próby?

Nie wszystkie pęcherzyki w trakcie stymulacji hormonalnej poprzedzającej procedurę zapłodnienia pozaustrojowego osiągają jednakową wielkość. Zazwyczaj jest kilka pęcherzyków tzw. wiodących, które są większe i reszta, która jest mniejsza. Przebieg terapii hormonalnej jest wielokrotnie kontrolowany przez lekarza na podstawie badań USG i oceny poziomu estradiolu we krwi. Wizyty służą obserwacji wzrastających pęcherzyków oraz ewentualnej korekcie ilości podawanych gonadotropin. Stymulacja hormonalna kończy się, gdy przynajmniej 2-3 pęcherzyki w jajnikach osiągną odpowiednią wielkość - ok. 17 - 20 mm średnicy - co zwykle ma miejsce po 7-14 dniach przyjmowania gonadotropin. Pozostałe pęcherzyki mogą być mniejsze. Szansa na uzyskanie z nich komórek jajowych nadal istnieje, ale czy będą i czy będą dojrzałe zależy od wielu czynników, długości stymulacji, poziomu estradiolu, czasu jaki upłynął od zastrzykuhCGdo punkcji, indywidualnej odpowiedzi na stymulację itd. Gdy zahamowanie rozwoju zarodków następuje po 3. dobie w dotychczas dobrze rozwijającym się embrionie, wówczas można podejrzewać, że przyczyna tego stanu rzeczy leży po stronie plemnika;po tym czasie włącza się genom zarodka, a więc na jego rozwój ma także wpływ jakość nasienia. Nierówna wielkość rosnących pęcherzyków raczej nie ma na to wpływu.

Embriolog nOvum