Podsumowanie protokołu embriologicznego – prośba o interpretację

Najlepiej by było, aby opis części embriologicznej tłumaczył lekarz lub embriolog, który ją stworzył. Tak więc ta interpretacja, którą poniżej przedstawię może nie być prawidłowa, ponieważ opis jest skrótowy i schematyczny, przeznaczony raczej do wewnętrznego użytku ośrodka. Z opisu, który Pani przytoczyła można wywnioskować (jeśli dobrze interpretuję te dane), że było 12 pęcherzyków w jajnikach, które nakłuto, pobrano 12 wzgórków jajonośnych, czyli komórek jajowych otoczonych warstwą komórek ziarnistych, z tego 7 wstępnie oceniono jako dojrzałe. Jednak po pozbawieniu komórek jajowych warstwy komórek ziarnistych okazało się, że tylko 3 były prawidłowe, czyli były w stadium zdolnym do zapłodnienia (miały wyrzucone I ciałko kierunkowe). Pomimo tego nie zapłodniły się prawidłowo, 2 komórki zapłodniły się nieprawidłowo (miały 3 przedjąrza, czyli okrągłe struktury z kompletem chromosomów, a powinny mieć 2 przedjądrza – jedno od matki drugie od ojca), 3 komórki nie zapłodniły się w ogóle (nie miały przedjądrzy – 0PN). Dlatego nie doszło do transferu. Brak prawidłowego zapłodnienia jest w tym wypadku prawdopodobnie spowodowane jakością komórek jajowych, choć nie wiem jakie było nasienie męża, więc i ten czynnik należy dodatkowo wziąć pod uwagę. Aby udzielić rzetelnej odpowiedzi na Pani pytanie dlaczego nie doszło do transferu, należałoby mieć wiedzę dotyczącą, między innymi, ewentualnego występowania u Pani schorzeń towarzyszących (PCO, endometrioza itp.) oraz Pani wieku i wskaźnika BMI, gdyż każdy z tych czynników może mieć oddziaływać na jakość komórek jajowych, co ma zasadniczy wpływ na powodzenie zapłodnienia pozaustrojowego. Proszę również pamiętać o tym, że chociaż najważniejszy wpływ na powodzenie procedury zapłodnienia pozaustrojowego i rozwój zarodków ma jakość oocytów i plemników użytych do zapłodnienia (a przede wszystkim ich materiał genetyczny), to bardzo istotne są również warunki zewnętrzne hodowli in vitro (stosowane pożywki, zachowanie optymalnych warunków hodowli embrionów, doświadczenie, wiedza i umiejętności embriologa). W tym konkretnym wypadku należy się zastanowić razem z lekarzem prowadzącym nad zmianą sposobu stymulacji, zarówno rodzaju protokołu, jak i leków. Lekarz znający swoją pacjentkę (wiek, rezerwę jajnikową, dotychczasową reakcję na stymulację, czy występowało zagrożenie zespołem przestymulowania itd.), jest w stanie najlepiej ocenić, który protokół może w danej sytuacji okazać się najskuteczniejszym.

Embriolog nOvum