Mrożenie nasienia – na czym polega i kiedy warto się na nie zdecydować?

Mrożenie nasienia – określane inaczej jako kriokonserwacja nasienia – to procedura polegająca na zabezpieczeniu plemników poprzez zamrożenie ich w bardzo niskiej temperaturze. Dzięki temu nasienie mężczyzny może być przechowywane przez długi czas – nawet wiele lat – i wykorzystane do zapłodnienia w przyszłości. 

Metoda ta jest od lat standardowo stosowana w bankach nasienia na całym świecie i stanowi ważny element nowoczesnego leczenia niepłodności. Dla wielu pacjentów, zwłaszcza tych stojących w obliczu poważnych decyzji zdrowotnych, zamrożenie nasienia bywa sposobem na zachowanie szansy na biologiczne potomstwo.

Decyzja o mrożeniu nasienia często wiąże się z silnymi emocjami. Jeśli rozważasz takie rozwiązanie, zapewne towarzyszą Ci pytania i wątpliwości. Możesz zastanawiać się, na czym dokładnie polega proces mrożenia nasienia, czy zamrożone plemniki zachowają swoją jakość po latach, kiedy warto zdecydować się na ten krok i z jakimi kosztami to się wiąże. Istotne znaczenie ma tu zebranie informacji z różnych sfer tego procesu.

Jak przebiega proces mrożenia nasienia?

Proces mrożenia nasienia jest bezpieczny i stosunkowo prosty dla pacjenta, choć wymaga precyzji i specjalistycznego zaplecza laboratoryjnego. Poniżej krok po kroku opisujemy, jak przebiega ta procedura w praktyce klinicznej z perspektywy nOvum:

1. Konsultacja i kwalifikacja. Na początku pacjent spotyka się z lekarzem specjalistą (andrologiem lub urologiem) w klinice. Podczas tej wizyty omawiane są powody planowanego zamrożenia nasienia oraz stan zdrowia pacjenta. Lekarz przeprowadza wywiad medyczny – pyta m.in. o przeszłe choroby, urazy, styl życia, ewentualne problemy z płodnością w rodzinie. Ważne jest również omówienie kwestii psychologicznych: czy decyzja o mrożeniu jest dla pacjenta trudna, jakie budzi nadzieje i obawy. Specjalista odpowiada na pytania pacjenta i wyjaśnia, jak będzie wyglądać cała procedura. Na tym etapie często zleca się także podstawową diagnostykę płodności – przede wszystkim badanie nasienia (seminogram) oceniające koncentrację plemników, ich ruchliwość i morfologię. Niekiedy wykonuje się również badania hormonalne (np. poziom FSH, testosteronu, prolaktyny), zwłaszcza jeśli wyniki badania nasienia odbiegają od norm ustalonych przez WHO. 

2. Badania wymagane przed zamrożeniem. Zgodnie z przepisami oraz wysokimi standardami bezpieczeństwa, przed przystąpieniem do mrożenia nasienia pacjent musi wykonać badania w kierunku chorób infekcyjnych. Standardowo wymagane są testy na obecność wirusa HIV (przeciwciała anty-HIV 1,2), wirusów zapalenia wątroby typu B i C (HBsAg, anty-HBc, anty-HCV) oraz kiły (np. test VDRL). Są to rutynowe badania krwi, które zapewniają, że zamrożone próbki będą bezpiecznie przechowywane i ewentualnie użyte w przyszłości (w przypadku pozytywnego wyniku, procedura mrożenia nadal jest możliwa, ale nasienie przechowywane jest w wydzielonej strefie banku nasienia, by nie doszło do skażenia innych próbek). Dodatkowo często wykonuje się posiew nasienia, aby wykluczyć zakażenia bakteryjne w ejakulacie. 

3. Przygotowanie do oddania nasienia. Przed planowanym dniem oddania nasienia do kriokonserwacji pacjent otrzymuje zalecenia dotyczące przygotowania. Najważniejsze to zachowanie wstrzemięźliwości seksualnej przez 2–7 dni przed oddaniem próbki. Optymalnie rekomenduje się około 3–5 dni abstynencji – oznacza to, że pacjent powinien powstrzymać się od wytrysku (współżycia lub masturbacji) przez kilka dni, aby zgromadzić odpowiednią liczbę dojrzaych plemników w ejakulacie. Zbyt krótka przerwa (np. 1 dzień) może skutkować niską objętością nasienia, a zbyt długa (powyżej 7 dni) – pogorszeniem ruchliwości plemników. 

4. Oddanie próbki nasienia. W wyznaczonym dniu pacjent zgłasza się do kliniki (z dowodem tożsamości, gdyż konieczne jest podpisanie zgód i potwierdzenie danych). Nasienie oddawane jest masturbacyjnie do sterylnego pojemnika w specjalnie do tego przygotowanym, intymnym pomieszczeniu (tzw. pokoju dla pacjenta). Kliniki leczenia niepłodności, w tym nOvum, dokładają starań, aby warunki oddawania nasienia były komfortowe i dyskretne – pacjent ma zapewnioną prywatność i czas, by spokojnie uzyskać ejakulat. Dla wielu mężczyzn sam ten moment bywa stresujący lub krępujący, jednak warto pamiętać, że personel medyczny traktuje to jako naturalną część procedury. 

5. Ocena nasienia i przygotowanie w laboratorium. Embriolog lub diagnosta laboratoryjny specjalizujący się w andrologii najpierw analizuje świeżo oddane nasienie. Ocenia się jego objętość, odczyn, lepkość, a przede wszystkim liczbę plemników, ich ruchliwość i morfologię. Ta ocena jakości nasienia jest kluczowa, by zdecydować o dalszym postępowaniu. Jeżeli parametry nasienia są bardzo słabe – np. skrajnie mała liczba plemników lub całkowity brak ruchomych plemników – specjalista może poinformować pacjenta, że skuteczność przyszłego wykorzystania takiego materiału może być niska. Mimo to niemal zawsze warto podjąć próbę mrożenia, o ile w ejakulacie znaleziono choć pojedyncze plemniki. Nawet bardzo mała ilość plemników nie jest przeciwwskazaniem – dzięki technikom zapłodnienia pozaustrojowego (IVF/ICSI) można uzyskać zapłodnienie komórki jajowej nawet z pojedynczych plemników. 

Jeśli nasienie ma wystarczającą liczbę plemników i podstawowe parametry choć częściowo zbliżone do norm, przystępuje się do właściwego procesu kriokonserwacji. Nasienie jest mieszane ze specjalnym roztworem ochronnym – krioprotektantem, który zabezpiecza komórki przed uszkodzeniem w trakcie zamrażania. 

Po dodaniu krioprotektantu próbka musi odstać kilka minut w temperaturze pokojowej (zwykle około 10 minut), aby proces wnikania substancji ochronnych do wnętrza plemników przebiegł prawidłowo. Następnie nasienie porcjuje się do specjalnych pojemniczków przeznaczonych do zamrażania – najczęściej są to słomki kriogeniczne (cienkie rurki o pojemności ok. 0,5–1 ml) lub czasem niewielkie fiolki. Każda słomka zostaje dokładnie opisana (dane pacjenta, data, ewentualnie liczba plemników czy inne parametry). Istotne jest właściwe podzielenie nasienia na porcje: zależy ono od liczby plemników i planowanego późniejszego zastosowania. 

6. Zamrażanie właściwe. Przygotowane próbki nasienia poddaje się procesowi zamrożenia. Istnieją dwie główne metody kriokonserwacji: powolne schładzanie oraz witryfikacja (szybkie zamrażanie). W praktyce laboratoriów andrologicznych często stosuje się kontrolowane powolne schładzanie – próbki obniża się stopniowo do temperatury około -196°C. Często wykorzystuje się do tego specjalne urządzenia lub stopniowe zanurzanie w parach ciekłego azotu. Wspomniana witryfikacja polega na bardzo szybkim schłodzeniu (rzędu 15 000–30 000°C na minutę) przy wysokim stężeniu krioprotektantów. Każda próbka jest zarejestrowana w systemie laboratoryjnym – dane pacjenta są kodowane dla zachowania anonimowości i poufności; dostęp do pełnej identyfikacji mają tylko uprawnione osoby.

7. Po zamrożeniu – dokumentacja i decyzje. Po zamrożeniu nasienia pacjent omawia z embriologiem lub lekarzem wyniki procedury. Pacjent dowiaduje się, ile słomek zostało zamrożonych, jaka była jakość wyjściowa nasienia, jak przebiegało mrożenie. Często już w tym momencie specjalista wyjaśnia, do jakich procedur i w jaki sposób będzie można użyć nasienie w przyszłości. Przykładowo: jeśli zamrożono słomki o dużej liczbie plemników, będą się one nadawały i do inseminacji, i do zapłodnienia in vitro. Jeśli plemników było mało, być może rekomendowane będzie wykorzystanie ich bezpośrednio do IVF/ICSI, bo do inseminacji mogłoby nie być wystarczającej liczby. Te informacje pozwalają pacjentowi realnie ocenić późniejsze szanse powodzenia poszczególnych metod leczenia niepłodności. W nOvum zawsze staramy się przekazać pacjentowi rzetelne dane – np. że skuteczność inseminacji domacicznej z nasieniem partnera wynosi na ogół ok. 10–20% na cykl (przy założeniu prawidłowej płodności partnerki), podczas gdy skuteczność zapłodnienia in vitro sięga 40–50% na pojedynczy transfer zarodka (w zależności od wieku partnerki i jakości zarodków). To ważne, by pacjent wiedział, czego może oczekiwać i że ewentualny brak ciąży po inseminacji nie będzie oznaczał „zmarnowania” zamrożonego nasienia, tylko wpisuje się w statystyki metody.

Po rozmowie ze specjalistą pacjent podpisuje odpowiednie dokumenty – zgodę na przechowywanie nasienia oraz umowę z bankiem nasienia. W dokumentach tych uregulowane są m.in. kwestie własności próbek (pacjent zachowuje prawo dysponowania swoim materiałem) oraz czasu i warunków przechowywania. Pacjent decyduje, na jak długo chce przechować nasienie i opłaca tę usługę (zwykle opłata początkowa obejmuje pierwszy rok przechowywania – o kosztach piszemy w dalszej części). Należy podkreślić, że zamrożone nasienie może być przechowywane tak długo, jak pacjent tego potrzebuje – nie ma odgórnego limitu lat. W praktyce laboratorium będzie przechowywać próbki dopóty, dopóki pacjent opłaca kolejne okresy przechowywania lub do momentu gdy sam zdecyduje o zakończeniu przechowywania (np. wykorzysta nasienie lub świadomie zrezygnuje z dalszego magazynowania). W razie gdy pacjent zostanie ojcem i nie planuje kolejnych dzieci, może podjąć decyzję o zakończeniu przechowywania – wówczas niewykorzystane próbki są utylizowane (po wypełnieniu odpowiedniego wniosku, za pisemną zgodą pacjenta). Są też sytuacje, że pacjent postanawia dalej przechowywać nasienie już po uzyskaniu dziecka – na wypadek zmiany sytuacji życiowej lub chęci powiększenia rodziny w przyszłości. W nOvum mieliśmy przypadki, że mężczyzna przechowywał nasienie przez wiele lat po skutecznym leczeniu niepłodności, by po kilku latach wrócić i starać się o kolejne dziecko z wykorzystaniem tej samej, wcześniej zabezpieczonej próbki.

8. Wykorzystanie zamrożonego nasienia. Zamrożone nasienie czeka na moment, gdy pacjent (i jego partnerka) będą gotowi, by skorzystać z niego w ramach starań o ciążę. Może to nastąpić po kilku miesiącach, kilku latach, a nawet kilkudziesięciu latach. Kiedy zapadnie decyzja o użyciu nasienia, zgłasza się to w klinice z odpowiednim wyprzedzeniem. Przed planowaną procedurą (inseminacją, zapłodnieniem in vitro lub inną) embriolog rozmraża odpowiednią liczbę słomek z banku. Proces rozmrażania jest kontrolowany i stopniowy – słomki wyjmuje się z ciekłego azotu i poddaje ogrzewaniu do temperatury ciała, a następnie usuwa krioprotektant poprzez przepłukanie próbki specjalnym płynem. Rozmrożone plemniki są ponownie oceniane: sprawdza się ich liczbę i ruchliwość. Trzeba się liczyć z tym, że nie wszystkie plemniki przeżywają mrożenie – zależnie od wielu czynników przeżywa średnio od około 30% do 70% plemników. 

Proces kriokonserwacji nasienia jest więc zaawansowany technologicznie, ale dla pacjenta przebiega szybko i bezboleśnie. Od momentu oddania nasienia do pełnego zamrożenia mija zwykle około 1–2 godzin. Po tym czasie pacjent może wrócić do swoich codziennych zajęć. Fizycznie procedura nie powoduje żadnych skutków ubocznych u mężczyzny – nie ma tu ingerencji w organizm. Nie ma potrzeby żadnej rekonwalescencji. Jedyne zalecenie to powstrzymanie się od intensywnego wysiłku fizycznego przez resztę dnia i utrzymanie higieny jak po każdym badaniu nasienia. Tak naprawdę największym wyzwaniem bywa aspekt psychiczny – świadomość, że oddaje się materiał w ważnym celu, który może zaważyć na przyszłości. Warto zadbać o komfort psychiczny: przyjść do kliniki wypoczętym, postarać się zrelaksować. Nasz personel zawsze służy pomocą i rozmową, bo rozumiemy, że płodność i intymność to sprawy bardzo delikatne. Zapewniamy pełną dyskrecję – informacje o tym, że pacjent zdeponował nasienie, są poufne. Samo mrożenie nasienia jest procedurą rutynową – w nOvum prowadzimy bank nasienia od wielu lat i zamroziliśmy już próbki setek mężczyzn, w tym także naszych Pacjentów onkologicznych. Wielu z nich doczekało się już potomstwa dzięki wykorzystaniu przechowanego nasienia, nawet jeśli w międzyczasie ich naturalna płodność uległa utracie. To najlepszy dowód, że warto rozważyć taką opcję, gdy okoliczności tego wymagają.

Wskazania do mrożenia nasienia – kto powinien rozważyć procedurę?

Dla kogo właściwie przeznaczone jest mrożenie nasienia? W jakich sytuacjach mężczyzna powinien poważnie rozważyć zamrożenie swojego materiału genetycznego? Choć najczęściej mówi się o tym w kontekście ciężkich chorób (np. nowotworów), wskazań jest więcej. Oto najważniejsze naszym zdaniem scenariusze, w których kriokonserwacja nasienia jest zalecana lub warta rozważenia:

1. Przed leczeniem onkologicznym (chemioterapia, radioterapia, operacje onkourologiczne). To zdecydowanie najważniejsze i najbardziej oczywiste wskazanie. Nowotwory i ich leczenie mogą poważnie uszkodzić płodność mężczyzny – chemioterapia oraz radioterapia mają działanie gonadotoksyczne (niszczące komórki rozrodcze), a operacje (np. usunięcie jądra w raku jądra, zabiegi na narządach miednicy) mogą spowodować trwałe problemy z produkcją lub transportem plemników. Każdy młody mężczyzna (w wieku reprodukcyjnym) przed rozpoczęciem terapii przeciwnowotworowej powinien zostać poinformowany o możliwości zdeponowania nasienia w banku. Jest to wręcz standard postępowania w onkologii – w Polsce istnieją specjalne programy (np. Oncofertility przy Polskim Towarzystwie Ginekologii Onkologicznej) mające na celu koordynację takiej opieki. Zamrożenie nasienia przed leczeniem onkologicznym często bywa jedyną szansą, by mężczyzna po wygranej walce z chorobą mógł zostać biologicznym ojcem. 

2. Przed zabiegami chirurgicznymi i terapiami mogącymi wpłynąć na płodność. Nie tylko chemioterapia jest zagrożeniem dla męskiej płodności. Wskazaniem do mrożenia nasienia są również planowane zabiegi operacyjne lub inne leczenie, które potencjalnie może uszkodzić zdolność do produkcji lub ejakulacji plemników. Przykładem jest konieczność obustronnej orchidektomii (usunięcia obu jąder) – choć to skrajna sytuacja, czasem stosowana w ciężkich chorobach. 

3. Przy bardzo niskich parametrach nasienia lub postępującym pogarszaniu się jakości nasienia. Mrożenie nasienia warto rozważyć, gdy diagnostyka płodności wykaże nieprawidłowości w nasieniu, zwłaszcza jeśli parametry są graniczne lub się obniżają. Przykładowo: mężczyzna wykonuje badanie nasienia i okazuje się, że liczba plemników jest obniżona (oligozoospermia) albo ruchliwość jest słaba (astenoteratozoospermia). Lekarz może zlecić powtórzenie badania po kilku tygodniach lub wdrożyć leczenie (np. suplementację, zmianę stylu życia, leczenie hormonalne, jeśli są wskazania). Jednak jednocześnie można zasugerować profilaktyczne zamrożenie choć jednej próbki nasienia już teraz, na wypadek gdyby w przyszłości parametry się jeszcze pogorszyły. 

4. „Asekuracja” przy leczeniu niepłodności – na wypadek problemów z oddaniem nasienia w dniu zabiegu. Ten powód często umyka uwadze, a jest niezwykle ważny dla wielu par przechodzących przez procedury wspomaganego rozrodu. Wyobraźmy sobie sytuację: para przygotowuje się do zabiegu in vitro (IVF) lub inseminacji domacicznej (IUI). Partnerka przechodzi intensywną stymulację hormonalną, punkcję jajników, wszystko jest gotowe do zapłodnienia – a tu w dniu zabiegu mężczyzna nie jest w stanie oddać nasienia. Brzmi to jak rzadki problem, ale wcale tak rzadki nie jest. Stres związany z procedurą, presja czasu („muszę tu i teraz oddać próbkę, bo czekają na nią komórki jajowe partnerki”) – to wszystko potrafi spowodować psychiczne zablokowanie. W efekcie niektórzy panowie doświadczają niemożności wywołania ejakulacji pod presją czasu i okoliczności, nawet jeśli normalnie nie mają problemów. To ogromnie frustrujące i przykre dla pacjenta, a także stresujące dla pary i personelu, bo cała procedura staje pod znakiem zapytania. Aby uniknąć takiej sytuacji, praktykujemy rutynowo mrożenie nasienia „na zapas” u par przygotowujących się do IVF czy IUI, zwłaszcza jeśli mężczyzna miał wcześniej trudności z oddaniem nasienia w laboratorium (np. podczas badania nasienia). 

5. Plany wyjazdu lub niedostępność w przyszłości. Czasem zdarza się, że mężczyzna nie będzie fizycznie obecny w okresie, gdy planowane jest poczęcie dziecka – dotyczy to np. żołnierzy wyjeżdżających na misje, osób pracujących w odległych rejonach świata, marynarzy, czy ogólnie mężczyzn często podróżujących służbowo. Jeśli para planuje konkretny harmonogram leczenia niepłodności (lub po prostu starań o ciążę) kolidujący z wyjazdem mężczyzny, wcześniejsze zdeponowanie nasienia daje możliwość przeprowadzenia zaplanowanych procedur pod nieobecność partnera. 

6. Przed planową wazektomią. Wazektomia, czyli zabieg podwiązania nasieniowodów, to nowoczesna metoda męskiej antykoncepcji uznawana za trwałą (choć odwracalną w pewnym stopniu). Mężczyźni decydujący się na wazektomię to najczęściej ci, którzy uważają już swoją rodzinę za kompletną i nie planują więcej dzieci. Życie bywa jednak nieprzewidywalne – zdarzają się zmiany decyzji, nowe związki, czy po prostu różne koleje losu, które sprawiają, że mężczyzna po wazektomii jednak chciałby zostać ojcem (kolejny raz). Odwrócenie wazektomii (rewazektomia) nie zawsze przynosi sukces w postaci przywrócenia drożności i płodności, zwłaszcza gdy minęło wiele lat od zabiegu. 

Jak długo można przechowywać zamrożone nasienie?

Kwestia czasu przechowywania nasienia w ciekłym azocie nurtuje wielu pacjentów. Skoro mówimy o zachowaniu płodności na przyszłość, naturalne jest pytanie: jak długo zamrożone plemniki pozostają „dobre” do użycia? Czy istnieje jakiś limit, po którym materiał traci jakość albo nie wolno go użyć?

Odpowiedź brzmi: zamrożone nasienie może być przechowywane praktycznie bez ograniczeń czasowych, o ile utrzymywane są odpowiednie warunki (stała, ultraniska temperatura -196°C) oraz aktualne są zgody prawne na jego przechowywanie. W temperaturze ciekłego azotu wszelkie procesy życiowe plemników są wstrzymane – komórki trwają w swoistym bezczasie, nie starzeją się, nie ulegają degradacji biochemicznej. Oznacza to, że 5 lat, 10 lat czy 20 lat w ciekłym azocie to dla zamrożonego plemnika wszystko jedno – nie zachodzą w nim zmiany wynikające z upływu czasu. Oczywiście należy zachować reżim laboratoryjny: nie dopuszczać do rozmrożenia ani wahań temperatury próbek. Dlatego tak ważne jest, by nasienie przechowywane było w renomowanych placówkach, z monitoringiem temperatury i procedurami bezpieczeństwa (np. zapasowe zbiorniki, alarmy w razie awarii). Dobrze prowadzony bank nasienia gwarantuje, że próbki są równie dobre po latach, jak w dniu zamrożenia.

Podsumowując: zamrożone nasienie można bezpiecznie przechowywać przez wiele lat, zachowując jego potencjał do zapłodnienia. Nie musisz się obawiać, że po dekadzie w ciekłym azocie plemniki „przepadną” czy się „przeterminują”. Dla przykładu – jeśli zamrozisz nasienie w wieku 30 lat, a zdecydujesz się z niego skorzystać w wieku 45 lat, to będzie ono biologicznie w stanie z wieku 30 lat, co w pewnym sensie może być korzystne (unikasz zmian, jakie zaszłyby naturalnie w ciągu tych 15 lat). Warunkiem jest jednak ciągłość przechowywania – próbek nie można rozmrażać i ponownie zamrażać bez dużej utraty jakości, więc muszą one cały czas pozostawać zamrożone. Dlatego wybierz sprawdzoną klinikę, której ufasz, i która ma doświadczenie w długoterminowym przechowywaniu materiału. nOvum prowadzi bank nasienia od ponad dwóch dekad – od 2004 roku – i jak już wspomniano, uczestniczyliśmy w narodzinach tysięcy dzieci dzięki mrożeniu gamet i zarodków. Możesz więc mieć pewność, że Twoje próbki są w dobrych rękach tak długo, jak będzie to potrzebne.

Jakie są koszty mrożenia nasienia?

Kwestia kosztów bywa dla pacjentów istotna – chcą wiedzieć, z jakim wydatkiem wiąże się zamrożenie nasienia i jego przechowywanie. Na szczęście, na tle innych procedur z zakresu leczenia niepłodności (takich jak inseminacja czy IVF), mrożenie nasienia jest relatywnie niedrogie. W większości polskich klinik płodności koszt tej usługi jest przystępny, aby zachęcać pacjentów do zabezpieczenia swojej płodności na przyszłość.

Struktura opłat zwykle wygląda tak, że osobno płaci się za samą procedurę mrożenia (przygotowanie nasienia, użycie krioprotektantów, zamrożenie i zapakowanie próbki w banku) oraz osobno za przechowywanie nasienia – najczęściej w formie opłaty za rok magazynowania. Wiele klinik łączy te opłaty przy pierwszym zamrożeniu, tzn. pobiera jednorazowo kwotę, która obejmuje mrożenie oraz pierwszy rok przechowywania. Kolejne lata są opłacane zazwyczaj corocznie, choć czasem można z góry wykupić abonament na kilka lat.

Na przykład w klinice nOvum – to stan na rok 2025 – kriokonserwacja nasienia kosztuje 600 zł. Dodatkowo opłata za przechowywanie zamrożonego nasienia za pierwszy rok wynosi 600 zł. W sumie zatem initialny koszt zamrożenia i roku przechowywania to około 1200 zł. Można też skorzystać z pakietu – jednorazowa opłata za 5 lat przechowywania nasienia wynosi w nOvum 2400 zł, co obniża średni koszt roczny (pakiet 5-letni jest tańszy o 20% niż płacenie co roku osobno). Po upływie pierwszego roku, jeśli nie wykupiono pakietu, opłata za każdy kolejny rok przechowywania nasienia to około 600 zł (w niektórych klinikach spotyka się niższe stawki rzędu 300–400 zł rocznie, w innych wyższe – zależy to od cennika danej placówki oraz ewentualnych zniżek dla określonych grup pacjentów).

Nie zwlekaj z pytaniami. Im wcześniej porozmawiasz ze specjalistą, tym więcej opcji może być dostępnych i tym spokojniej zaplanujesz swoje działania. Być może mrożenie nasienia to rozwiązanie idealne dla Ciebie – pozwól nam to wspólnie ocenić. Możesz skontaktować się z nami telefonicznie lub poprzez formularz na stronie, by umówić się na konsultację. Nasi koordynatorzy wskażą dogodny termin i odpowiedzą na wstępne pytania organizacyjne.

Pamiętaj: jesteśmy po to, by Ci pomóc. Twoje marzenie o przyszłym ojcostwie jest w zasięgu ręki, nawet jeśli obecnie pojawiają się przeszkody. Nie jesteś sam – zespół nOvum będzie Ci towarzyszył na drodze do celu. Zapraszamy do rozmowy – razem znajdziemy najlepsze rozwiązanie i zadbamy o Twoją płodność, byś w przyszłości mógł cieszyć się rodzicielstwem.