Na czym polega ciąża pozamaciczna?

Ciąża ektopowa – czyli pozamaciczna, bo tak również określa się ją w terminologii medycznej – bywa postrzegana głównie przez pryzmat kwestii zdrowia fizycznego. Tymczasem należy spojrzeć również na jej drugą stronę: wpływ na psychikę kobiety. By zrozumieć jej istotę niezbędne jest poznanie specyfiki ciąży pozamacicznej z obu tych sfer. 

Dla wielu kobiet dodatni test ciążowy to moment ogromnej radości i nadziei. Zdarza się jednak, że początkowa euforia ustępuje miejsca niepokojowi – dzieje się tak, gdy ciąża nie rozwija się tam, gdzie powinna. Jednym z poważnych powikłań wczesnej ciąży jest ciąża pozamaciczna. Termin ten oznacza ciążę, w której zapłodnione jajeczko zagnieździło się poza jamą macicy, czyli w niewłaściwym miejscu. 

Ciąża pozamaciczna to nie tylko medyczne wyzwanie, ale także trudne doświadczenie dla kobiety – zarówno pod względem fizycznym, jak i emocjonalnym. 

Istota ciąży pozamacicznej – czym jest?

Ciąża pozamaciczna to ciąża, która zagnieździła się poza błoną śluzową macicy. Określając to zdecydowanie prościej – zarodek, który powinien dotrzeć do jamy macicy i tam się zagnieździć, zatrzymuje się w nieprawidłowym miejscu. Najczęściej, a mówimy tu o ponad 90% przypadków, ciąża ektopowa lokalizuje się w jajowodzie – stąd potocznie bywa nazywana ciążą jajowodową. Jednak zdarzają się też ciąże pozamaciczne w innych miejscach: w szyjce macicy, w jajniku, w jamie brzusznej, a nawet w bliźnie po cesarskim cięciu. Niezależnie od miejsca implantacji, taka ciąża nie ma szans na prawidłowy rozwój i donoszenie – organizm kobiety nie jest przystosowany do rozwoju zarodka poza macicą. Co więcej, rosnąca ciąża pozamaciczna może spowodować poważne powikłania, przede wszystkim wewnętrzne krwawienie z pękniętego jajowodu lub innego narządu, co stanowi bezpośrednie zagrożenie życia matki.

Choć ciąża pozamaciczna zdarza się stosunkowo rzadko (szacunkowo występuje w około 1-2% wszystkich ciąż), jest ona uważana za najczęstszą przyczynę zgonu matki we wczesnej ciąży w pierwszym trymestrze. Na szczęście dzięki postępowi medycyny większość takich przypadków udaje się dziś rozpoznać odpowiednio wcześnie i skutecznie leczyć, zanim dojdzie do najgroźniejszych powikłań. Kluczowa jest jednak świadomość – znajomość objawów ciąży pozamacicznej i jak najszybsze zgłoszenie się do lekarza w razie podejrzeń. 

Miejsca zagnieżdżenia ciąży pozamacicznej

W ciąży ektopowej miejscem zagnieżdżenia zarodka może być kilka różnych struktur anatomicznych. 

Ciąża jajowodowa

Zdecydowanie najczęstszy typ ciąży pozamacicznej to ciąża jajowodowa, gdy zarodek zagnieżdża się w jajowodzie – ten nie jest przystosowany do rozwoju zarodka. W miarę wzrostu ciąży jajowodowej, ściany jajowodu są rozciągane i może dojść do ich pęknięcia. Pęknięcie jajowodu powoduje krwotok do jamy brzusznej i stanowi stan zagrożenia życia wymagający natychmiastowej operacji. 

Ciąża szyjkowa

W rzadkich przypadkach zapłodniona komórka jajowa może zagnieździć się w obrębie szyjki macicy. Ciąża szyjkowa jest bardzo niebezpieczna, ponieważ szyjka macicy jest silnie unaczyniona – rosnący tam zarodek może spowodować obfite krwawienie. Objawem ciąży szyjkowej bywa szczególnie nasilone krwawienie z dróg rodnych we wczesnej ciąży. 

Ciąża jajnikowa

Jest to również bardzo rzadki rodzaj ciąży pozamacicznej. Może dawać objawy podobne do ciąży jajowodowej – np. ból po stronie zajętego jajnika, krwawienie wewnętrzne – choć czasem bywa trudna do odróżnienia od pękniętej cysty jajnika czy innych schorzeń. Ciąża jajnikowa zazwyczaj kończy się wcześnie poronieniem wewnętrznym albo wymaga interwencji chirurgicznej, przy której usuwa się zmienioną część jajnika.

Ciąża brzuszna – otrzewnowa

Bardzo rzadko zdarza się, że zarodek implantuje się w jamie brzusznej, np. na otrzewnej (błonie wyściełającej wnętrze jamy brzusznej) lub na powierzchni narządów wewnętrznych. Mówimy wtedy o ciąży brzusznej (otrzewnowej). Taka ciąża jest zwykle skutkiem wypadnięcia zarodka z jajowodu, zanim dotarł do macicy. Ciąża brzuszna może dawać niespecyficzne objawy – ból brzucha w różnych miejscach – i bywa trudna do zdiagnozowania w USG, bo zarodek nie znajduje się ani w macicy, ani w okolicy przydatków. 

Ciąża w bliźnie po cesarskim cięciu

Coraz więcej ciąż pozamacicznych odnotowuje się w bliźnie macicy po przebytym cięciu cesarskim. Ciąża w bliźnie po cesarce polega na zagnieżdżeniu się zarodka w bliznowato zmienionym miejscu dolnego odcinka macicy, tam gdzie wcześniej wykonano nacięcie. Ta lokalizacja jest szczególna – formalnie zarodek jest wewnątrz macicy, ale w nieprawidłowym miejscu (w mięśniówce i bliźnie, a nie w jamie macicy). Ciąża w bliźnie po CC jest niebezpieczna, bo grozi pęknięciem macicy lub masywnym krwotokiem.

Czynniki ryzyka ciąży pozamacicznej

Dokładna przyczyna niekiedy pozostaje nieznana w danym przypadku – wiele przypadków nie ma oczywistego czynnika ryzyka. Jednak badania wskazują na szereg okoliczności, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia ciąży ektopowej.

Wśród sytuacji sprzyjających ciąży ektopowej wymienia się:

• przebycie wcześniej ciąży pozamacicznej (ryzyko jej powtórzenia wzrasta do 10% po jednym takim incydencie i >20% po dwóch),
• przebyty stan zapalny miednicy mniejszej lub infekcje przenoszone drogą płciową (zwłaszcza Chlamydia trachomatis, którą wiąże się z 30-50% wszystkich przypadków),
• operacje w obrębie jajowodów i macicy, np. chirurgiczne leczenie niedrożności jajowodów, endometriozy, a nawet wcześniejsza cesarka może predysponować do ciąży w bliźnie,
• długoletnią niepłodność i procedury wspomaganego rozrodu (ciąża pozamaciczna zdarza się w 2-5% ciąż uzyskanych metodą IVF),
• stosowanie antykoncepcji wewnątrzmacicznej,
• palenie papierosów – nawyk ten aż o kilkaset procent zwiększa ryzyko; uważa się, że nawet 1/3 ciąż pozamacicznych ma związek z nałogiem nikotynowym,

Największym czynnikiem ryzyka jest wcześniejsza ciąża pozamaciczna – niestety, jeśli kobieta już taką przeszła, istnieje zwiększone prawdopodobieństwo (ok. 10%), że sytuacja powtórzy się w kolejnej ciąży, a po dwóch ciążach ektopowych ryzyko nawrotu przekracza 20%. Istotną rolę odgrywają też choroby i uszkodzenia jajowodów. Przebyte zapalenie przydatków, szczególnie infekcja bakterią Chlamydia trachomatis, może trwale uszkodzić drożność jajowodów i ich delikatne rzęski – szacuje się, że nawet 30-50% wszystkich ciąż pozamacicznych wiąże się z przebytą infekcją chlamydią. Zrosty okołojajowodowe lub blizny po operacjach w obrębie miednicy – np. po pękniętym wyrostku robaczkowym czy operacjach ginekologicznych – również utrudniają wędrówkę zarodka do macicy. Wszelkie zabiegi na jajowodach (np. ich chirurgiczne udrażnianie lub wcześniejsze usunięcie ciąży ektopowej metodą chirurgiczną) zwiększają ryzyko, że kolejny zarodek może utknąć po drodze.

Objawy ciąży pozamacicznej

Na początku ciąża pozamaciczna może nie dawać żadnych charakterystycznych dolegliwości. Kobieta zwykle zauważa brak miesiączki (lub skąpe plamienie zamiast niej) i objawy typowe dla wczesnej ciąży: bolesność piersi, poranne nudności, ogólne zmęczenie. Często wykonywany domowy test ciążowy wychodzi pozytywny – co potwierdza obecność hormonu ciążowego hCG we krwi – i wszystko wydaje się przebiegać prawidłowo. Na tym etapie nic nie wskazuje jeszcze, że ciąża zagnieździła się w niewłaściwym miejscu.

Pierwszym sygnałem alarmowym bywają nietypowe bóle brzucha i nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych. W ciąży pozamacicznej często pojawia się jednostronny ból w dole brzucha (po stronie, gdzie zagnieździł się zarodek, np. w prawym lub lewym jajowodzie). Ból ten początkowo może być łagodny, przypominający ciągnięcie lub kłucie, i pojawiać się falami. Wraz z postępem ciąży ektopowej ból zwykle się nasila – bywa ostry, kłujący, często zlokalizowany z jednej strony podbrzusza. Nietypowym, lecz charakterystycznym objawem jest ból ramienia lub okolicy barku – wynika on z podrażnienia nerwu przeponowego przez krew gromadzącą się w jamie brzusznej (gdy dojdzie do wewnętrznego krwawienia, ból może promieniować właśnie do barku). Kobieta może także odczuwać parcie na stolec lub ból przy wypróżnianiu, jeśli krew zbiera się w zagłębieniu odbytniczo-macicznym.

Drugim częstym objawem jest krwawienie z pochwy albo brunatne plamienie. Nie jest to typowa miesiączka – krwawienie w ciąży pozamacicznej zwykle pojawia się po terminie spodziewanej miesiączki i bywa nieregularne, skąpe lub przedłużające się. Niektóre kobiety biorą je początkowo za poronienie lub zaburzenie cyklu. W przypadku ciąży szyjkowej krwawienie może być zaś bardzo obfite i trudne do opanowania (szyjka macicy jest silnie ukrwiona).

Zaawansowana ciąża ektopowa, zwłaszcza gdy dochodzi do pęknięcia jajowodu lub innej struktury, objawia się gwałtownymi symptomami. Wystąpić może nagły, silny ból brzucha, rozlany lub zlokalizowany, któremu towarzyszą objawy krwawienia wewnętrznego: osłabienie, zawroty głowy, omdlenie, zimne poty, przyspieszone tętno, spadek ciśnienia krwi. Skóra może stać się blada, pojawia się uczucie skrajnego osłabienia. Taki stan wymaga natychmiastowego wezwania pogotowia – jest to zagrożenie życia z powodu krwotoku. Na szczęście przy obecnym dostępie do wczesnej diagnostyki, coraz rzadziej dochodzi do tak dramatycznych sytuacji.

Jak długo trwa ciąża pozamaciczna?

Ciąża ektopowa nie jest w stanie rozwijać się tak długo jak prawidłowa ciąża. Większość ciąż pozamacicznych obumiera lub daje o sobie znać we wczesnym okresie – zwykle między 6. a 9. tygodniem ciąży (czyli licząc od pierwszego dnia ostatniej miesiączki). Jeśli do tego czasu nie zostanie rozpoznana i leczona, często dochodzi do samoistnego przerwania ciąży ektopowej (np. pęknięcia jajowodu) około 7-8. tygodnia. Wynika to z ograniczonej przestrzeni i ukrwienia w nieprawidłowej lokalizacji – zarodek nie może rosnąć w nieskończoność poza macicą.

Zdarzają się sytuacje, że ciąża pozamaciczna trwa nieco dłużej niż typowo – np. niektóre ciąże w bliźnie po cesarce czy ciąże brzuszne mogą rozwijać się przez kilkanaście tygodni, zanim zostaną wykryte. Opisywano skrajnie rzadkie przypadki, gdy ciąża brzusna dotrwała nawet do późnego drugiego trymestru lub początku trzeciego trymestru, ale były to sytuacje wyjątkowe, obarczone olbrzymim ryzykiem powikłań i kończące się przedwczesnym zakończeniem ciąży ze względu na zagrożenie życia matki. W praktyce klinicznej zdecydowana większość ciąż ektopowych jest przerywana (samoistnie lub w wyniku leczenia) zanim osiągnie 10. tydzień.

Warto podkreślić, że ciąża pozamaciczna nie może zostać donoszona – nie da się jej „przenieść” w odpowiednie miejsce. Czas jej trwania ogranicza się więc do wczesnej fazy, a celem lekarzy jest jak najszybsze zakończenie takiej ciąży, zanim spowoduje nieodwracalne szkody.

Diagnozowanie ciąży pozamacicznej

Rozpoznanie ciąży pozamacicznej bywa trudne we wczesnym etapie, ponieważ jak wspomniano, początkowo objawy mogą być mało charakterystyczne. Gdy jednak kobieta zgłasza się do lekarza z dodatnim testem ciążowym i dolegliwościami sugerującymi problem, ginekolog zleci odpowiednie badania. Podstawą diagnostyki w kierunku ciąży ektopowej są:

• badanie ultrasonograficzne przezpochwowe (USG transwaginalne),
• seryjne oznaczenia stężenia hormonu beta-hCG we krwi.

Za pomocą USG przezpochwowego doświadczony lekarz jest w stanie zobaczyć zarys pęcherzyka ciążowego już około 4-5 tygodnia ciąży (czyli około 2 tygodnie po terminie spodziewanej miesiączki). Ważnym pojęciem jest tzw. wartość dyskryminacyjna beta-hCG – jeśli stężenie tego hormonu przekracza pewien poziom (zwykle przyjmuje się 1500–2000 mIU/ml) a w jamie macicy wciąż nie widać żadnego pęcherzyka ciążowego, istnieje duże prawdopodobieństwo, że ciąża rozwija się poza macicą. 

Ciąża pozamaciczna a test ciążowy i poziom hormonów

Czy w ciąży pozamacicznej test ciążowy jest dodatni? – Tak, w zdecydowanej większości przypadków tak. W ciąży ektopowej, podobnie jak w prawidłowej, rozwijające się tkanki trofoblastu (z których powstaje łożysko) wydzielają hormon beta-hCG, który wykrywają testy ciążowe. Dlatego kobieta z ciążą pozamaciczną zwykle otrzyma pozytywny wynik testu ciążowego z moczu, szczególnie jeśli wykonuje test po terminie spodziewanej miesiączki. Natężenie koloru „kresek” na teście może być słabsze, jeśli poziom hormonu jest niższy niż w typowej ciąży na danym etapie – ale sam fakt pojawienia się drugiej kreski oznacza, że w organizmie obecna jest gonadotropina ciążowa produkowana przez zarodek (gdziekolwiek by on się nie znajdował).

Oczywiście zdarzają się sytuacje, że test ciążowy wychodzi ujemny pomimo ciąży pozamacicznej. Dzieje się tak, gdy poziom hCG jest bardzo niski – np. w bardzo wczesnej fazie ciąży lub gdy ciąża ektopowa obumarła już zanim osiągnęła wielkość dającą wyższe stężenia hormonów. Jeśli jednak miesiączka się spóźnia, a kobieta ma objawy sugerujące ciążę pozamaciczną przy negatywnym teście z moczu, lekarz zleci badanie krwi na beta-hCG, które jest dużo czulsze. Ogólnie jednak ujemny test ciążowy praktycznie wyklucza czynną ciążę pozamaciczną w momencie badania – oznacza, że organizm nie produkuje istotnych ilości hormonu ciążowego.

Ważniejsze niż sam wynik pojedynczego testu jest obserwowanie dynamiki hormonów. Jak opisano powyżej, w ciąży pozamacicznej poziom beta-hCG zazwyczaj nie rośnie tak prawidłowo, jak powinien. 

Różnice między ciążą pozamaciczną, poronieniem a ciążą prawidłową

Pacjentki kliniki nOvum często pytają naszych ekspertów, czy ich objawy wskazują na ciążę pozamaciczną czy może na poronienie. Rzeczywiście, we wczesnym etapie te dwie sytuacje mogą wyglądać podobnie. Ciąża pozamaciczna a poronienie – jak je odróżnić? We wczesnych tygodniach objawy poronienia samoistnego (czyli utraty ciąży zlokalizowanej w macicy) mogą przypominać objawy ciąży ektopowej. W obu przypadkach może wystąpić ból podbrzusza i krwawienie. Istnieją jednak pewne różnice:

• Przy poronieniu ból bywa bardziej skurczowy, obejmujący całe podbrzusze (jak silne bóle miesiączkowe) i często towarzyszy mu intensywne krwawienie z pochwy, nierzadko ze skrzepami i fragmentami tkanki. W ciąży pozamacicznej krwawienie zwykle jest mniej obfite, bardziej plamiste, za to ból częściej jest jednostronny i ostry.
• W poronieniu (zwłaszcza niezupełnym) podczas badania USG lekarz może stwierdzić, że w macicy jest widoczny pęcherzyk ciążowy lub jego pozostałości, albo pogrubiała błona śluzowa świadcząca o niedawnym zagnieżdżeniu zarodka. W ciąży pozamacicznej jama macicy jest pusta (ewentualnie widać tam tzw. pseudopęcherzyk – niewielkie zagęszczenie płynu w macicy, które bywa mylone z ciążą, ale nie zawiera zarodka).
• Po poronieniu poziom beta-hCG dość szybko spada, często wracając do zera w ciągu kilkunastu dni. W ciąży pozamacicznej hCG zwykle utrzymuje się dłużej na nieprawidłowym poziomie – może nadal rosnąć (choć nieprawidłowo) lub utrzymywać się na stałym poziomie, dopóki tkanka ciążowa nie zostanie usunięta albo dopóki sama nie obumrze.
• Objawy ogólne w poronieniu (o ile nie ma powikłań jak infekcja) zwykle ograniczają się do bólu i krwawienia. W pękniętej ciąży ektopowej pojawiają się objawy ostrego brzucha i wstrząsu (omdlenie, bladość, tachykardia), które nie występują przy zwykłym poronieniu niepowikłanym.

Często dopiero badanie lekarskie i USG rozstrzyga, czy przyczyną dolegliwości jest poronienie czy ciąża pozamaciczna. Zdarza się zresztą, że ciąża pozamaciczna współistnieje z ciążą wewnątrzmaciczną – wówczas kobieta może poronić jedną ciążę (maciczną), a druga ektopowa nadal się rozwija. Jest to wspomniana wcześniej ciąża heterotopowa – niezwykle rzadka, ale pokazuje, że diagnostyka bywa złożona.

W codziennej praktyce, jeśli kobieta we wczesnej ciąży doświadcza bólu i krwawienia, lekarze zawsze biorą pod uwagę obie możliwości – zarówno zagrażające/następujące poronienie, jak i ciążę pozamaciczną – dopóki badania nie wykluczą jednej z nich. W każdym przypadku konieczna jest kontrola ginekologiczna. 

Metody leczenia ciąży pozamacicznej

Leczenie ciąży pozamacicznej zależy od stanu pacjentki i zaawansowania ciąży ektopowej. Niestety, nie ma możliwości uratowania takiej ciąży ani „przeniesienia” jej do macicy – jedynym wyjściem jest zakończenie. Sposoby leczenia można podzielić na trzy główne kategorie: farmakologiczne, chirurgiczne oraz postawę wyczekującą, czyli obserwację. O wyborze metody decyduje szereg czynników: lokalizacja i wielkość ciąży pozamacicznej, poziom beta-hCG, obecność lub brak objawów pęknięcia, a także ogólny stan zdrowia i preferencje pacjentki – o ile jest czas na wybór.

Leczenie farmakologiczne 

W wielu przypadkach wczesnej, niepękniętej ciąży pozamacicznej możliwe jest leczenie zachowawcze, czyli farmakologiczne usunięcie ciąży pozamacicznej. Standardem jest tutaj podanie leku o nazwie metotreksat. Jest to cytostatyk – lek hamujący podział komórek – stosowany w onkologii, ale w mniejszej dawce znajduje zastosowanie także w przerywaniu nieprawidłowej ciąży. Metotreksat działa na tkanki szybko dzielące się, a do takich należy tkanka trofoblastyczna zarodka. Jednorazowa dawka (najczęściej 50 mg/m^2 powierzchni ciała) podawana jest zwykle w formie zastrzyku domięśniowego. Pacjentka po podaniu metotreksatu nie wymaga hospitalizacji, ale musi pozostać pod kontrolą – co kilka dni oznacza się u niej poziom beta-hCG, aby potwierdzić spadek stężenia. 

Leczenie operacyjne 

Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadku zaawansowanej lub pękniętej ciąży pozamacicznej, a także wtedy, gdy terapia metotreksatem jest przeciwwskazana lub nieskuteczna. Standardem obecnie jest laparoskopowe usunięcie ciąży ektopowej. Laparoskopia wykonana przez doświadczonego ginekologa pozwala bezpiecznie usunąć ciążę przy minimalnym urazie operacyjnym – przez kilka małych nacięć w powłokach brzusznych wprowadza się kamerę i narzędzia, za pomocą których chirurg usuwa nieprawidłowo zagnieżdżony zarodek. 

Postępowanie wyczekujące 

Najmniej inwazyjnym podejściem jest tzw. postępowanie wyczekujące, czyli po prostu uważna obserwacja bez wdrażania od razu leczenia aktywnego. Taka strategia może być zastosowana w bardzo wczesnych ciążach pozamacicznych, gdy:

• pacjentka nie ma nasilonych objawów (brak silnego bólu, brak oznak wewnętrznego krwawienia),
• poziom beta-hCG jest niski (np. poniżej 1000 mIU/ml) i w kolejnych pomiarach obserwuje się jego spadek,
• istnieją przesłanki, że organizm sam już zaczął proces obumierania ciąży ektopowej.

W takich okolicznościach lekarz może zalecić odpoczynek i regularne kontrole beta-hCG, czekając, czy ciąża pozamaciczna samoistnie się wchłonie. 

Skutki zdrowotne i emocjonalne po ciąży pozamacicznej

Przeżycie ciąży pozamacicznej to nie tylko kwestia fizycznego powrotu do zdrowia – choć ten bywa niekiedy trudniejszy, gdy doszło do powikłań. To także doświadczenie, które odciska piętno na psychice kobiety i jej bliskich.

Skutki zdrowotne. Jeśli ciąża pozamaciczna została w porę prawidłowo leczona, fizycznie kobieta zwykle wraca do pełni zdrowia. Rany po laparoskopii goją się szybko, a nawet po poważniejszej operacji organizm stopniowo się regeneruje. Trzeba jedynie pamiętać, że po każdej ciąży – również tej ektopowej – u kobiet z czynnikiem Rh ujemnym należy podać immunoglobulinę anty-D (aby zapobiec konfliktowi serologicznemu w przyszłości). Utrata jednego jajowodu nie oznacza bezpłodności – drugi jajowód zazwyczaj przejmuje funkcję wychwytywania komórki jajowej z obu jajników (anatomię tak „wymyśliła” natura). Wiele kobiet nawet po usunięciu jednego jajowodu zachodzi w zdrowe ciąże i rodzi dzieci. Niemniej jednak pewne następstwa medyczne pozostają:

• Przebycie ciąży pozamacicznej zwiększa ryzyko kolejnej takiej ciąży w przyszłości – statystycznie około 10% kobiet będzie mieć ponownie ciążę ektopową, co oznacza, że konieczna jest czujność i wczesne badania w przyszłych ciążach.
• Jeśli w wyniku leczenia usunięto jeden jajowód, płodność może być nieco obniżona, zwłaszcza jeśli wiek pacjentki jest wyższy lub drugi jajowód nie jest idealnie drożny. W razie trudności z zajściem w ciążę naturalnie, rozwiązaniem bywa zapłodnienie in vitro, które omija problem jajowodów.
• Po operacyjnym leczeniu ciąży ektopowej (zwłaszcza po pęknięciu jajowodu) w miednicy mogą wytworzyć się zrosty – bliznowate połączenia, które czasem powodują przewlekłe bóle miednicy lub właśnie problemy z płodnością. Nowoczesne techniki operacyjne starają się minimalizować to ryzyko, ale nie da się go wyeliminować całkowicie.

Aspekty emocjonalne. Utrata ciąży – nawet bardzo wczesnej – to dla wielu kobiet trudne przeżycie, porównywalne z poronieniem. Pojawia się smutek, żal, poczucie niesprawiedliwości. W przypadku ciąży pozamacicznej często dochodzi też strach – pacjentka mogła otrzeć się o niebezpieczeństwo, doświadczyć nagłej operacji, pobytu w szpitalu, co jest traumatycznym przeżyciem. Może pojawić się lęk przed ponownym zajściem w ciążę („czy to znów się nie stanie?”), a także poczucie winy („czy zrobiłam coś nie tak?”). Bardzo ważne jest, aby kobieta wiedziała, że nie jest winna temu, co się stało. Potrzebne jest wsparcie ze strony partnera, rodziny, a czasem pomoc psychologa. Klinika nOvum oferuje pacjentkom po stracie ciąży konsultacje psychologiczne, by pomóc uporać się z emocjami. 

Szanse na przyszłą ciążę po ciąży pozamacicznej

Dla większości kobiet najważniejsze pytanie brzmi: czy po ciąży pozamacicznej będę mogła jeszcze mieć dziecko? Na szczęście odpowiedź w przeważającej liczbie przypadków jest pozytywna. Pomimo przebycia tak trudnego doświadczenia, nadal istnieją duże szanse na przyszłą zdrową ciążę.

Statystyki medyczne (m.in. analizy Human Reproduction) pokazują, że około 60-70% kobiet po ciąży ektopowej zachodzi później w prawidłową ciążę i rodzi dziecko. Inne źródła podają nawet, że od 50% do 80% pacjentek po ciąży pozamacicznej doczeka się szczęśliwego rozwiązania. Oczywiście wiele zależy od indywidualnych uwarunkowań – wieku kobiety, przyczyny pierwotnej, stanu jej drugiego jajowodu, ogólnego zdrowia rozrodczego. Niemniej, przebyta ciąża ektopowa absolutnie nie przekreśla macierzyńskich planów.

Zapraszamy do kontaktu – razem zadbamy o to, by Twoja kolejna ciąża przebiegała już prawidłowo i zakończyła się szczęśliwymi narodzinami upragnionego dziecka.